لقمه ریل
لقمه ریل قطعه‌ای است که در قسمت‌های مختلف سیستم‌های مکانیکی، از جمله آسانسور، برای تثبیت و نگهداری ریل‌ها به کار می‌رود. این قطعه معمولاً به صورت نگهدارنده یا بست است که ریل را در محل مورد نظر ثابت نگه می‌دارد و از حرکت یا انحراف آن جلوگیری می‌کند.
( بست ) لقمه ریل :
بست یا لقمه های ریل کابین و وزنه تعادل تابع نوع آسانسور و طول ریل هستند. پس از گذشت سال ها از نصب ریل ها و اجرای آسانسور حتی در صورت نشست ساختمان و تحت خمش قرار گرفتن ریل ها ، بست ریل کماکان باید ثابت و در جای خ.د باقی بماند و صدمه نبیند. خمش ریل می تواند حتی در اثر تغییر درجه حرارت و انبساط طولی صورت بگیرد که در این وضعیت نیز نباید بست ریل تحت تاثیر نیروهای وارده بر آن در اثر حرکت ریل قرار گیرد.
کاملا سطح لقمه باید روی براکت بنشیند و در غیر این صورت باید نسبت به کنترل و اصلاح وضعیت اجرایی براکت یا ریل اقدام کرد. جوشکاری کناره های لقمه به سطح براکت ممنوع است. عموما در ریل های با طول کمتر از ۴۰ متر بست از نوع ریختگی و در طول های بیش از ۴۰ متر از نوع فنری استفاده میشود.
ویژگی‌های لقمه ریل:
- ساخته شده از مواد مقاوم مانند استیل یا آلیاژهای فولادی
- طراحی برای تطابق کامل با قطر و نوع ریل
- دارای سطح مقاوم در برابر سایش و فشار
- نصب ساده و سریع بر روی ریل و پایه‌گذاری ثابت آن
کاربردها و نکات مهم:
- تثبیت ریل‌ها در مسیرهای مشخص
- جلوگیری از لرزش، انحراف و آسیب احتمالی به سیستم
- نگهداری و تثبیت در محل‌های کلیدی، مانند نقاط تلاقی یا محل‌های تماس
لقمه‌های ریل در صنایع مختلف، به‌ویژه در ساختمان‌ها، راه‌آهن و تجهیزات صنعتی کاربرد دارند و نقش مهمی در ایمنی و کارایی سیستم دارند.
در ساختمان های بیش از ۴۰ متر برای اینکه ریل در معرض جریان های باد داخل ساختمان ( اثر دودکشی ) یا حرکت ان در اثر نشست مصالح و بتن و یا در معرض نیروهایی که به دلیل جابجایی بار سنگین کابین یا تغییر درجه حرارت محیط به آن وارد می شود، قرار نگیرد و در داخل بست خود سر خورده و به صورت عمودی جابجا شود باید از بست خاص که عموما به آنها بست فنری گفته می شود، استفاده شود.
این نوع بست ها توسط سازندگان اسانسور در نوع و شکل های مختلفی تولید و به بازار عرضه میشود.
ساختمان های بلند مرتبه که در زمان های زلزله خیز بنا میشود و نیز برج های مخابراتی که حرکت افقی شافت آنها ( اسانسورها را داخل آنها جابجا و حرکت می کنند ) در حال نوسان و ارتعاشات مداوم هستند، و از طرفی به دلیل ویژگی کاهش مدام حجم بتن در آنها ( در آغاز بیشترین مقدار و سپس به مرور این کاهش یافته از کمتریم مقدار برخوردار است ) و احتمال تحت خمش قرار گرفتن ریل ها ( به دلیل آزاد بودن سر و ته ریل در داخل چاه حداکثر فشار نیروی اصطکاکی در براکت های میانی چاه صورت می گیرد) برای کاهش اثر نیروی اصطکاکی باید از لقمه های در آسانسور مورد استفاده قرار گیرد که از اصطکاک کمتری برخوردار باشند.
امروزه از مجموعه براکت های خاصی مورد استفاده قرار می گیرد و شامل قطعاتی است که سطح تماس پشت ریل با براکت و لبه های لقمه های براکت کمترین مقدار تماس را دارند و کمترین اصطکاک را دارند.
در نوعی از این براکت ها در محل تماس با پشت ریل از قطعه که سطح مقطع آن بخشی از دایره است، استفاده می شود و به دلیل سطح تماس کم آن با پشت ریل و شکل انحنا ان ریل به راحتی در محور طولی حرکت کرده و ضمنا در روی آن امکان چرهش و تاب خوردن ( همانند لولا ) را دارد.
خرداد ۶, ۱۴۰۴