تاریخچه ی آسانسور :

آیا میدانید تاریخچه پیدایش آسانسور از چه زمانی است؟ به هنگام بازدید از بناهای تاریخی که در قرون و اعصار گذشته ساخته شده اند، علاوه بر لذت بردن از زیبایی و شگفتی های آنها، معمولا این سوال در ذهن پیش می آید که چگونه بشر در قرن های گذشته از بالابر ها جهت بناکردن و ساختن این بناها استفاده کرده است، بالابرهای اولیه به چه شکلی به انسان آمده اند؟

 

آسانسور یکی از ابتدائی ترین ماشین های ساده ی ساخت دست بشر است که همواره به کمک او آمده است.

اولین آسانسورهای باری قرقره ای که ۲۳۶ سال قبل از میلاد اختراع گردید و با یک حرکت تکاملی دراز مدت، مسیرهای دشوار رشد دانش علمی و فنی و تجربیات در این زمینه به صورتی مداوم تاکنون طی کرده است. استفاده از آسانسورهای مسافربری و باربری به قرون وسطی در استحکامات نظامی برمی‌گردد که جهت جابجایی آن از نیروی انسان یا حیوان اهلی استفاده می گردید.

 

پایه گذار علمی و طرح آسانسورهای امروزی، دانشمند و ریاضی دان بزرگ، آتوود است. ماشین آتوود عبارت است از دو وزنه ای که با یک نخ به یکدیگر مربوط می‌شوند و روی فلکه ای، وزنه های فوق به بالا و پایین حرکت می‌کنند.

با بررسی قوانین حرکتی این دو وزنه نسبت به هم و تاخیر آنها بر فلکه، قوانین و فرمول های محاسباتی آسانسور تدوین گردید.

 

• 

 

در حدود سال ۱۸۰۰ میلادی هم زمان با کشف نیروی بخار در کشور انگلستان و به کارگیری آن در راه اندازی چرخ های صنعت آسانسور سازی که تا آن زمان پیشرفت چندانی نکرده بود، ناگهان دستخوش تحولاتی شد و قدرت بخار به عنوان اولین نیروی محرکه ی بالابرها مورد استفاده قرار گرفت. اما به دلیل عدم امنیت کافی در آسانسور، عملا تا سال ۱۸۵۲ مورد استفاده قرار نگرفت.

 

 

در عصر صنعتی، ویلیام تامسون با آسانسورهای هیدرولیکی خود توانست از نیروی سیال در جابجایی استفاده نماید.

 

 

الیشا اوتیس با به کارگیری ترمز اضطراری در آسانسورهای کششی در سال ۱۸۵۳ و نمایش در محوطه کاخ کریستال در شهر نیویورک، توانست ایمنی استفاده کنندگان را تامین کرده و از لحاظ روحی اطمينان بیشتری به مسافرین بدهد. در سال ۱۸۵۸ این سیستم در آسانسورها به صورت صنعتی توسط شرکت های سازنده بالابرها مورد استفاده قرار گرفت.

 

 

ورنر زیمنس در سال ۱۸۸۰ با استفاده از موتور الکتریکی اولین آسانسور الکتریکی را ابداع نمود، و جان روبلینگر با به کارگیری سیم بکسل فولادی به جای طناب های کنفی که از ایمنی چندان قابل قبول برخوردار نبودند، کمک کردند تا آسانسورهای پیشرفته ی امروزی که از استانداردهای ایمنی بالایی برخوردارند، هموار گردد.

 

 

آسانسوری کششی ، آسانسوری است که حرکت آن بر اثر اصطکاک بین سیم بکسل و شیار فلکه به هنگام چرخش آن توسط موتور محرکه انجام می شود و در آن الکتروموتور به وسیله ی گیربکس به فلکه کششی متصل است، آسانسور موتور گیربکسی و نوعی که در آن گیربکس وجود نداشته باشه را بدون گیربکس یا گیرلس می‌گویند.

 

عمده ترین تغییر در آسانسورهای کششی از سال ۱۹۳۰ میلادی پس از به کارگیری نیروی محرکه ی الکتریکی بدون گیربکس بود که امروزه آن ها در سرعت های بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد. در سال ۱۹۳۰ با به کارگیری موتور محرکه ی بدون گیربکس دسترسی به سرعت های بالا امکان پذیر شد. از سال ۱۹۱۵ با استفاده از سیستم های الکتریکی و کنترل کابین امکان توقف کابین و تراز شدن آن با کف طبقات ممکن شد.