کنترل دوپلکس آسانسور:

کنترل دوپلکس آسانسور به سیستمی اطلاق می‌شود که دو آسانسور را به صورت همزمان و هماهنگ کنترل می‌کند. این نوع کنترل به منظور افزایش کارایی و بهینه‌سازی حرکت آسانسورها در یک ساختمان انجام می‌شود. در زیر نکات مهمی در مورد کنترل دوپلکس آسانسور آورده شده است:

1. هماهنگی بین دو آسانسور: در کنترل دوپلکس، سیستم به گونه‌ای طراحی شده که دو آسانسور می‌توانند به طور همزمان و منسجم فعالیت کنند و از ظرفیت بار و زمان انتظار کاربران کاسته می‌شود.

2. کاهش زمان انتظار: با استفاده از کنترل دوپلکس، زمان انتظار برای رسیدن آسانسور به مشتریان کاهش می‌یابد، زیرا سیستم می‌تواند به طور هوشمند بهترین آسانسور را برای پاسخگویی به درخواست‌ها مشخص کند.

3. عملکرد مستقل: در صورت بروز مشکل در یکی از آسانسورها، دیگری می‌تواند به طور مستقل ادامه کار کند و به کاربران خدمات ارائه دهد.

4. بهینه‌سازی مصرف انرژی: این نوع سیستم می‌تواند مصرف انرژی را نیز بهینه کند، زیرا ظرفیت بار و تعداد مسافران را در هر زمان در نظر می‌گیرد.

5. نصب و تنظیم پیچیده: نصب و تنظیم سیستم‌های کنترل دوپلکس نسبت به سیستم‌های ساده‌تر پیچیده‌تر است و نیاز به تخصص بالاتری دارد.

 

در ساختمان های پرتردد مانند هتل ها ، مراکز فروش ، بیمارستان ها و … متناسب با حجم جابجایی مسافرین بیش از یک آسانسور نصب شده به بهره برداری می رسد. بدیهی است که وجود بیش از یک آسانسور در یک مجموعه نیاز به کنترل گروهی آنها را ایجاب می کند. روش های متفاوتی برای هماهنگی بین دو دستگاه آسانسور وجود دارد که همگی چه از لحاظ مدارات الکتریکی و چه از لحاظ نرم افزار در تابلوی کنترل انها قرار گرفته در طول سالها هر کدام سال ها هر کدام از این روش ها طراحی و ایجاد شده به استفاده و بهره برداری رسیده و از رده خارج شده است.

 

 

در تابلوهای کنترل رله ای ، هنگام کار کردن در حالت دوپلکس به تعداد رله ها و پیچیدگی مدار افزوده می شود، اما در تابلوهای کنترل میکروکنترلی همانطور که انتظار می رو یک سخت افزار کوچک به همراه یک نرم افزار بسیار پیچیده در برخی مواقع به کمک هوش مصنوعی وظیفه دوپلکس شدن را به عهده میگیرد.

سیستم مدیریت ترافیک در آسانسورهای مرتفع، امنیت ورفاه و ذخیره سازی انرژی و همچنین مقصدیابی هوشمندانه و بهبود روز افزون به دلیل استفاده از هوش مصنوعی را به ارمغان می آورد.

 

 

ویژگی های یک سیستم دوپلکس :

۱. جلوگیری از حرکت های مضاعف (حرکت دو کابین برای یک درخواست)

 

۲. بازدهی یک زوج دوپلکس بیشتر از دو آسانسور تکی می باشد.

 

– کاهش انرژی مصرفی در کل

 

– کاهش میانگین زمان انتظار مسافر

 

۳. در تعداد شستی های احضار در طبقات صرفه جویی می شود

 

۴. همواره دو تابلوی کنترل باید از موقعیت و شرایط یکدیگر باخبر باشندف تا برای ارائه سرویس به یک درخواست مشخص تصمیم گیری کنند که کدام آسانسور سرویس دهد.

 

۵. هرگاه یکی از آسانسورها به دلایلی که در زیر آمده نتوانند سرویس بدهد (از مدار خارج شود) آسانسور دیگر به صورت تکی (سیمپلکس) عمل کرده، به تمامی درخواست ها سرویس می دهد. نکته مهم آن که پس از رفع عیب آسانسور معیوب ، به صورت خودکار دوباره به حالت دوپلکس بازگردد.

 

– باز ماندن درب برای مدت طولانی :  به عنوان مثال اگر مسافری برای ۱۰ دقیقه مانع بسته شدن درب بشود، این آسانسور از جالت دوپلکس خارج شده ، آسانسور دیگر به صورت تکی عمل خواهد نمود.

 

– گرم شدن بیش از حد موتور : به گونه ای که حسگر حرارتی آن عمل کند، در این شرایط تا خنک شدن موتور، تمامی درخواست ها را آسانسور دیگر می پذیرد.

 

– خراب شدن یکی از آسانسورها به هر دلیل موجب می شود که از حالت دوپلکس خارج شوند.

 

– حالت رویزیون

 

– خاموش شدن یکی از آسانسورها

 

مثال : بررسی ۳ حالت قرارگیری کابین ها در طبقات و نحوه سرویس دهی انها به  شستی ها ی احضار : 

 

الف – در این حالت آسانسور نزدیک تر که در حالت طبقه سوم ایستاده است احضار را دریافت می کند.

 

ب – در این حالت اگرچه کابین طبقه سوم به GF نزدیک تر است ولی به علت این که در حال دور شدن از آن می باشد آسانسور دیگر احضار را دریافت می کند.

 

ج – در شرایط مساوی همواره Master انتخاب می شود.