روش های جدید
روش‌های جدید تشخیص مکان کابین بر پایه فناوری‌های مدرن و هوشمند، بیشتر تمرکز بر استفاده از سنسورها، اینترنت اشیاء (IoT)، و سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی دارند.
- چند نمونه از روش‌های نوین عبارتند از:
۱. حسگرهای LIDAR و اسکنرهای سه‌بعدی (۳D)
این حسگرها میتوانند فضای مسیر حرکت کابین را اسکن و نقشه‌برداری کرده و مکان دقیق آن را در هر لحظه تشخیص دهند، بدون نیاز به تجهیزات جانبی مکان‌یابی خاص.
۲. استفاده از فناوری RFID و NFC
با نصب برچسب‌های RFID در نقاط مختلف و خواندن آنها توسط گیرنده‌های هوشمند، مکان دقیق کابین مشخص میشود. این روش در ساختمان‌های بزرگ و پیچیده بسیار کاربردی است.
۳. سیستم‌های تصویربرداری هوشمند و تحلیل تصویر
دوربین‌های مدرن همراه با فناوری پردازش تصویر و یادگیری ماشین، میتوانند موقعیت و حرکت کابین را شناسایی و پیش‌بینی کنند، حتی در مواقعی که حسگرهای دیگر کارایی ندارند.
۴. فناوری Indoor GPS یا سیستم‌های موقعیت‌یابی داخلی مبتنی بر RF
در فضاهای داخلی بزرگ، سیستم‌های هوشمند مبتنی بر RF یا وایرلس، مکان دقیق کابین را با دقت بالا مشخص می‌کنند.
۱. روش مگنت سوئیچ :
در این روش دو مگنت سوئیچ حساس به صفحات آهنی یکی برای تغییر سرعت و دیگری برای توقف سر طبقه مورد استفاده قرار می گیرد. صفحات آهنی موسوم به پرچم در طول مسیر حرکت کابین در چاه، در محل های معین نصب شده، از فاصله داخلی مگننت سوئیچ عبور کرده آن را تحریک می کن، در نتیجه پالس های مرود نیاز برای تشخیص مکان و کاهش سرعت و همچنین مکان دقیق توقف سر طبقه ایجاد می گردد. از معایب این روش میتوان به لختی عملکرد آن در سرعت های بالا، نا زیبا شدن چاه در آسانسورهای شیشه ای و خطر زیاد برای فرد ایستاده رو کابین به ویژه در مواردی که ایجاد چاه کوچک است ، اشاره نمود.
۲. روش حسگر مدادی :
همانطور که در بالا اشاره شد معمولا از دو حسگر یکی برای تشخیص مکان کابین و دیگری برای توقف استفاده می شود. پالس های ایجاد شده توسط این حسگرها یز به وسیله تراول کابل به تابلو منتقل می گردد. روش دیگر به کمک دو حسگر آن است که هر دو برای دور اندازی و توقف عمل می کنند. بدین ترتیتب که اگر هر کدام ار حسگرها به تنهایی تحریک شوند به عنوان دور انداز عمل کرده، اگر باهم تریک شوند به عنوان توقف. این حسگرها میتوانند از نوع مدادی حساس به آهنربا یا از نوع حسگر نوری و … باشند.
در مورد معیب حسگرهای مغناطیسی نیز میتوان به ۳ نکته اشاره نمود :
۱. به دلیل ساختمان آنها ، دارای سرعت عملکرد پایینی بوده ، در هنگام استفاده در آسانسورهای با سرعت بالا ( بیش از متر بر ثانیه ) دچار مشکل شده، باید از نوع دیگری که پر سرعت تر است استفاده شود.
۲. در صورت وجود ترک در آهنرباها ، امکان ایجاد پالس های اضافی وجود دارد، که خود موجب ایجاد اختلال شمارش پالس های طبقات می شوند.
۳. این حسگرها نسبت به شدت میدان حساس بوده در صورت کممتر یا بیشتر شدن فاصله هاشان تا سطح آهنربا، امکان عمل نکردن آن ها نیز وجود دارد.
۳. روش حسگر نوری :
در این روش از تابش نور مادون قرمز توسط فرستنده و دریافت آن توسط گیرنده استفاده می شود.
یکی از معایب حسگرهای نوری ، حساسیت آن به نور محیط می باشد، به طوری که در برخی از پروژه ها که نورهای بازتابی در چاه آسانسور خیلی زیاد است، عملکرد این حسگرهای نوری دچار اختلال شده و به مرور زمان ضعیف می شوند. در مورد حسگرهای نوری باید از صفحه ای فلزی یا پلاستیکی که مانع عبور از فرستنده به گیرنده شود، استفاده گردد.
حسگرها قفل شونده (Latch) دارای این ویژگی است که یا مجاورت در برابر یکی از قطب های مغناطیسی به طور مثال S وصل شده، در صورت مجاورت با قطب مخالف N دوباره قطع میشود ، در نتیجه در صورت عدم مجاورت برابر قطب مخالف همواره در حالت قبلی باقی می ماند.
اردیبهشت ۲۲, ۱۴۰۴